بررسی ارتباط هوش شخصی و همدلی با حساسیت اخلاقی پرستاران

متغیرهای روان­شناختی نظیر هوش و همدلی، در محیط های درمانی که از لحاظ تفاوت های فردی و شخصیتی از تنوع بسیاری برخوردار هستند، باعث افزایش سازگاری پرستاران شده و حساسیت اخلاقی آنان را تحت تأثیر قرار می‏دهد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط هوش شخصی و همدلی با حساسیت اخلاقی پرستاران است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و نمونه آماری این تحقیق شامل 250 نفر از پرستاران استان آذربایجان غربی در سال 1394 بودند که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه هوش شخصی mayer، پرسشنامه ی همدلی jefferson و مقیاس حساسیت اخلاقی lutzen استفاده شد. سپس داده­ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. بین حساسیت اخلاقی پرستاران با متغیر همدلی (279/0 =r و002/0=p)، خرده مقیاس شکل­دادن مدل ها (411/0 =r و 001/0= p) و خرده مقیاس راهنمای انتخاب هوش شخصی (544/0 =r و001/0=p) رابطه ی مثبت و معنی دار به دست آمد. نتایج ضریب همبستگی چند متغیری به روش enter نشان داد که متغیر همدلی و خرده مقیاس های هوش شخصی در تبیین حساسیت اخلاقی پرستاران (374/0 ) سهیم بودند. پایبندی به اخلاق حرفه ای از وظایف اصلی پرستاران است. از آنجا که نتایج به دست آمده نشان داد بین همدلی و خرده مقیاس های هوش شخصی با حساسیت اخلاقی پرستاران رابطه ی مثبت و معنی دار وجود دارد، بنابراین برای افزایش حساسیت اخلاقی پرستاران، لازم است هوش شخصی و همدلی آنان از طریق آموزش گروهی تقویت شود.